از اینکه این روزها احساس تهی بودن می کنم نمی دانم باید خوشحالی کنم یا ناراحت باشم؟؟! دلم برای خودم تنگ شده٬برای همانی که گاهی از شنیدن صدایی یا لمس دستی دلش می ریخت. شاید ترس این ترس لعنتی از دست دادن باعث شد دیگر به داشته هایم فکر نکنم و برایم مهم نباشند تا اگر روزی دیگر نبود غصه اش را نخورم٬شاید چون فقط رفته اند آدمهای مهم زندگیم و درد رفتنشان هم همیشه آزار دهنده تر آرامش بودنشان بود! دلم برای خودم تنگ شده٬برای خنده هایم!