*و باز هم انتظار!!!

*صبح هایی که با دخترش می آید، یعنی شب خانه شان بوده.

همان روزها خلقش عجیب تنگ است!

 اوج بدبختیِ یک آدم می تواند شکنجه گاه بودن، خانه اش باشد.

من خوشبختم، چون خانه مان مأمن من است.

*تماس گرفتند از همان جایی که منتظرش بودم. قرار ملاقات مجدد، حاصل انتظارم شد.

احتمالاً بایستی باز هم صبر کنم و منتظر بمانم.