*دل کندن

امروز آخرین روز کاری من است.

از شنبه به صورت تمام وقت در خدمت شرکت جدید خواهم بود.

آنجا دیگر خبری از وبلاگ نویسی و وبلاگ خوانی نخواهد بود، چرا که نحوه چیدمانش طوریست که همه اشراف کامل به مانیتور هم دارند و تازه دوربین هایی هم فیکس روی مانیتور هاست که احتمالاً برای دید زدن مدیر بلند قامت و جدیش تعبیه شده!

آنجا حقوقم بیشتر خواهد شد و کارهای جدیدی یاد خواهم گرفت که برای آینده ام مفید خواهد بود.

آنجا خانم "س" ندارد که از شدت عقده گاهگاهی به جانم بیفتد و روزم را خراب کند.

آنجا مدیریش شیوه دیگری را برای مدیریت دارد و ارتباط مستقیم با کارمندهایش ندارد و مثل مدیر اینجا ظاهراً خودش را قاطی هر موضوعی نمی کند.

خلاصه به نظر می رسد کفه خوبی هایش به بدی هایش می چربد!

اما با این حال حالم خوب نیست و نگرانم.

یک بغض لعنتیِ احمق هم توی گلویم نشسته.

انگار دل کندن کلاً کاری سختی باشد، 

حتی دل کندن از اینجا با خاطرات تلخش...