*مهم های من، مهم های او...

دیشب می گوید تولدت باید همین روزها باشد ، لطفاً دو روز زودتر یادآوری کن ! 

ناخودآگاه قیافه ام یکجوری می شود که نباید بشود ، جوری که بدون اینکه چیزی بگویم حق به جانب می شود که من تولد خودم را هم همیشه فراموش می کنم ، برای یک لحظه از ذهنم می گذرد که چرا من هیچ وقت تولد خودم و همه آنهایی که دوستشان دارم یادم نمی رود ؟ بعدش هم فکر می کنم که چرایش مهم نیست ، بعد هم فکر می کنم که مهم هایمان با هم فرق می کند ، مثلاً او هم هیچ وقت یادش نمی رود که وقتی روسریم توی خیابان عقب می رود یا از سرم می افتد تذکر ندهد ، حتی اگر شب باشد ، من پشت فرمان باشد و دقیقاً سر یکی از پیچ های تند جاده هراز باشیم !

تفاوت داشتن بد نیست ، به شرطی که تفاوتها آزاردهنده نباشند .