*حقیقت های تلخ

*استرس دارم. امروز میخواهم در مورد رفتنم حرف بزنم. کاش هر اتفاقی که می افتد همراه با آرامش باشد. 

*چهارشنبه بود که با همکارم داشتیم در مورد کار حرف می زدیم. داشتیم می گفتیم دلمان میخواهد خودمان کار راه بیاندازیم، که پرسید:

تو چه کار می کردی اگر می شد؟؟

با ذوق گفتم:

یک کافه دنج، یا گل فروشی، یا یک مغازه کتاب فروشی!

با پوزخندی گفت:

کتاب فروشی؟؟؟ نه، کتاب فروشی که درآمد ندارد!!!

از همان حقیقت های تلخ بود. یادِ خودم افتادم که ماههاست حتی یک کتاب نخریدم. تا پارسال هر ماه وقتی حقوق می گرفتم ذوق داشتم بروم انقلاب چند تا کتاب بخرم. اما حالا چطور؟ هر ماه منتظر حقوق های عقب افتاده ام هستم برای پرداخت بدهی هایم. ماههاست که حتی انقلاب را برای قدم زدن انتخاب نمی کنم مبادا هوس کنم بروم توی کتاب فروشی هایش! مبادا حسرتی به حسرت چیزهایی که میخواهم و نمی توانم اضافه شود!