*حسادت!!!!

حسادت احساسی که من بعد از بیست و پنج سال امروز واسه اولین بار تجربه اش کردم! 

من بچه اول خانواده ام و خواهرم چهار سال از من کوچیکتره یعنی وقتی اون به دنیا اومد من فقط چهار سالم بود اما یادم نمی آد وقتی مامان و بابا و اطرفیان توجه بیشتری به خواهرم داشتن من حتی برای لحظه یی دلخور شده باشم! 

هیچ وقت نشد به داشته های دیگران و نداشته های خودم احساس بدی داشته باشم 

هیچ وقت تا امروز نفهمیدم٬درک نکردم احساسی رو که مردم بهش میگن حسادت! 

اما امروز درکش کردم٬لمسش کردم٬فهمیدمش و چقدر بد بود!و بدتر این بود که میخواستم نشون بدم چیزیم نیست٬این حالمو بدتر میکرد... 

اینکه میگن حسادت آدمو میسوزونه راسته٬من سوختم و این و سوختن چه درد بدیه 

الان چند ساعت از اون ماجرا می گذره٬دست و پام سرده اما درونم انگار آتیش روشنه٬که قلبمو می سوزونه! 

این احساس درست از زمانی شروع شد که دوتایی دست یه یکی کردن سربه سر من بذارن و مثلا منو ضایع کنن٬وقتی بیشتر شد که دوتایی یه غذا سفارش دادن و زمانی به اوج گرفت که موقع بیرون اومدن از رستوران آرشیوشو برداشت در حالی که میتونست تخته شاسی منو برداره! 

شاید چیزهایی که باعث حسادتم شده خنده دار باشه اما واقعا منو سوزوند! 

شغلش یه جوریه که مدام با زنها در ارتباطه و من همیشه میبینم که خیلی راحت برخورد می کنه٬میگه و میخنده اما این موضوع هیچ وقت ناراحتم نکرده و موجب عذابم نشده٬اما... 

فکرم خیلی مشغوله٬دارم فکر میکنم به علتش٬یعنی چرا؟؟؟! 

شاید چون حس کردم در برابر اون کمرنگم٬چون حس کردم منو نمیبینه٬چون حس کردم دوست صمیمیم از اینکه کسی که من دوستش دارم بهش توجه داره بی نهایت خوشحاله! 

دوستم لذت برد از توجه و من شکستم از بی توجهی! 

شاید این حس هدیه خدا بود تو روزی که متعلق به زن ها و مادرهاست!!!!