قبلاً فکر می کردم دونستن تاریخ مرگ باعث می شه از زندگی ببرم ، غصه بخورم و احتمالاً دلم بسوزه واسه خودم ، اما حالا فکر می کنم دونستنش باعث می شه بیشتر زندگی کنم و دلیلش هم این می تونه باشه که در گذشته زندگی می کردم ، نفس می کشیدم و کمی هم لذت می بردم واسه همینیم فکر کردن به مرگ باعث می شد که غصه بخورم ولی حالا همه چیز برعکس شده به جای زندگی رو آوردم به مردگی! فقط نفس می کشم واز ترس آینده نامعلوم ، زندگی و لذت هاش رو از خودم دریغ کردم ، معلومه که تو چنین شرایطی اگه بدونم آینده ای وجود نداره که نامعلومیش تنم رو بلرزونه همین مدت کوتاه رو زندگی می کنم ، خط کشی های زندگیم رو بر می دارم ، ترس هامو کنار می ذارم ، راه می افتم دنبال آرزوهام ، وقتم رو می ذارم واسه کسایی که دوستشون دارم و قید و بندهای زندگی و مشغله هاش نذاشته زیاد کنارشون باشم ، آرزوهای من واسه یه زندگی یکماهه اینقدر کوچیکه که خیلی راحت برآورده می شه ، یه سفر کوتاه چند روزه با کسی که کنارش یه دنیا آرامشم ، بدون تلفن و اینترنت و ارتباطات ، خوندن چند تا کتاب خوب ، چند تا شعر و دیدن چند تا فیلم و تئاتر ، داشتن یه دفتر و یه خودکار واسه نوشتن یه سری حرفا که ممکنه قلنبه بشه رو دلم و خوردن غذاهایی که دوس دارم... آره آرزوهای من واسه یه زندگی کوتاهه قشنگ که بشه اسمش رو خوشبختی گذاشت همینقدر کوچیکه اما اگه قرار بشه این یکماه بشه چند سال همه چیز عوض میشه ، باید فکر پول بود ، فکر نون ، فکر سقف ، شوهر ، بچه ، ماشین ، سفرهای مختلف به جاهای دور و نزدیک و ...انگار طول و عرض آرزوهای آدم با طولانی شدن زندگی زیاد میشن بعد مجبور می شیم واسه برآورده کردنشون قربانی کنیم آرزوهای کوچیکی که می تونه بهشت کنه جهنمی رو که با دستهایی خودمون درست کردیم!
چقدر ما آدمها عجیبیم ، چقدر پیچیده ایم و چقدر پیچیده می کنیم زندگیی رو که از سادگیش می تونستیم لذت ببریم و همین می شه که من از دیروز دلم می خواد طول زندگیم کوتاه کنم و ازش لذت ببرم و از لحظه لحظه ش استفاده کنم .
دونستن این چیزها باعث میشه انسان با طولانی بودن زندگی هم حال کنه .
عمرت طولانی باشه یاد این حرفها همیشه توی ذهنت .
ممنونم بابت حضورت