*آزمایش الهی

یکی چند سال پیش اومد و زندگی منو خراب کرد ، جوری خراب کرد که تا آخر عمرم یادم نمیره ، پر از ترس شدم ، پر از اشک و تا مدتها از همه چی دست شستم  ، دیگه دوست نداشتم با دوستهام و فامیل ارتباط داشته باشم ، زندگیمو خلاصه کرده بودم به اتاقم ، یه دفتر و یه خودکار ، حس می کردم خوردم زمین و نای بلند شدن ندارم . خیلی طول کشید که تونستم بلند شم و تو این مدت خیلی ها رو ناخواسته عذاب دادم اما تموم شد . من ظاهراً شدم همون آدمه سابق ، شاید تنها تفاوتم با قبل زخمهایی بود که پشت خنده هام پنهان می کردم ، شروع کردم به انکار شکستم ، اینقدر انکار کردم که یواش یواش خودمم داشت باورم می شد که همچین اتفاقی نیفتاده تا اینکه یکی اومد تو زندگیم که دردهامون مشترک بود ، یعنی می گفت که مشترکه ، اما همیشه ته حرفهاش یه چیزایی برام حل نشده بود ، یه چیزی که باعث می شد باورش نکنم ، جالب این بود که هیچ دلیلی نبود واسه باور نکردنم فقط یه حس موذی بود که توی وجودم وول می خورد . حالا می دونم اون حس موذی ناجی من بود ، حالا می دونم امروز من شدم آدمی که چند سال پیش زندگیمو خراب کرد . مامان میگه آزمایش الهیه ، خدا می خواد عکس العملم رو ببینه !!! حالا من نمی خوام یکی زمین بخوره ، نمی خوام یکی پر بشه از ترس ،پر بشه از اشک ... من میخوام جای خراب کردن بسازم و از خدا می خوام کمکم کنه از خدا می خوام کمکم کنه یکی دیگه زمین نخوره...