*پیش داوری!

سالها میشه که تصمیم گرفتم در مورد کسی قضاوت نکنم اما بعضی ها واقعا نمیذارن آدم سر قولش با خودش بمونه!!!

این بعضی ها یکیش همسر (محترم) مدیرعامل شرکته که از هفته گذشته وقتی برای اولین بار به صورت اتفاقی متوجه حضور من توی شرکت شد سریعا برای شناسایی و نشون دادن خودش بچه بغل خودشو رسوند شرکت که واسه دوام و قوام زندگیش کاری کرده باشه ، اون روز تمام تلاشم رو کردم که پیش داوری نکنم و مقارن شدن صحبتشون با خودم و فرداش ظاهر شدنشون اینجا رو ربط بدم به اتفاق ! و سرک کشیدنش توی زندگیم خصوصیم مثل دونستن سن و سال ، تعداد خواهر و بردار ، سن و سال اونا و وضعیت تاهل اونا و خودم رو بذارم پای حس کنجکاوی (فضولی) که معمولا توی خانما بیشتر از آقایون ظهور می کنه ! اما حضور دوباره ش به فاصله 3-4 روز و ایستادنش سر میزم و گیر دادنش به سوییچ ماشین روی میز و نظرش در مورد رنگ خاص ماشین و ابراز اینکه انگار زیاد تصادف می کنی !!!! مجبورم کرد که از دستش عصبانی شم و شروع کنم به قضاوت !!! و نتیجه گیری کنم که این خانم بسیار حسود ، سطح پایین ، با اعتماد به نفس پایینی که مجبورش می کنه فکر کنه حضور من در کنار همسرش ممکنه ایجاد خطر کنه !!! و برای جلوگیری از خطرات احتمالی بایستی چند روز یک بار با بچه چند ماهه اش از اون سر شهر بکوبه بیاد این سر شهر !!! خودی نشون بده ، فضولی کنه و اگه امکان داشت مثلا با یادآوری اینکه ماشینت یه جاش صدسال پیش خورده و راننده خوبی نیستی بزنه تو سر بنده که نقاط ضعف خودش که احتمالا یکیش همین ضعف تو رانندگی هست رو بپوشونه !!! و البته به بنده نکاتی از جمله اینکه هیچ ایرادی نداره اگه بچه گوشی پر از کثافت پدرش رو بکنه توی حلقش چون بدنش مدام در حال پادزهر درست کردنه آموزش بده و ثابت کنه که بسیار خانم و دارای اطلاعات عمومی و غیرعمومی بالا در مورد کودکان و مکانیزم بدنشون داره !!!

عصبانیم ! هم از دست رفتار احمقانه این خانم ، هم از دست خودم که این مسئله تونسته بهمم بریزه ...