*فکر کنم نمی دونه که ...

*هوا خیلی خوبه ! دیشب قدم زدیم و لذت بردیم ، بارون نم نم بود ، هوا هم زیاد سرد نبود ، آلوده هم نبود !

دستاش سرد بود ، حالش زیاد خوش نبود اما بازم خوب بود .

صدای بارون خوبه و خوبه این سکوت !

*چند تا پست نوشتم که همه رفت تو چرکنویس ، چون حال خوشم یهو ناخوش شد با شنیدن صدای دوست عزیزم که داشت گریه می کرد . می خوام ببرمشون کرج ، همش تعارف می کنه و میگه نمیخوایم مزاحمت شیم و از کار و زندگی بندازیمت فکر کنم نمی دونه که چقدر برام عزیزه ! فکر کنم نمی دونه که بودنش چقدر حس خوب به من می ده ! فکر کنم نمی دونه که به خاطر خودمه که می خوام پیشش باشم ، پارسال هم به خاطر خودم بود که واسه عروسیش ظهر با هواپیما رفتم شیراز و فردا صبحش هم برگشتم ، دیدنش توی لباس سفید وقتی که خوشحالی تو چشماش بیداد می کرد یکی از ناب ترین حسهایی بود که می تونستم تجربه کنم !

اسم گروهمون زمان دبیرستان دو تافته ، چهار تا بافته بود ! من و اون عضو ثابت بافته ها بودیم ! اون چهار تا هی جاشون عوض می شد ، از عضو ثابت تافته ها هیچ خبری نداریم ، رزیتا اما بیشتر وقتها تافته بود ، پارسال بعد از سالها تو عروسی یکی از بچه های گروه(سانیا) دیدمش ، شوهر کرده بود و حسابی تافته جدا بافته شده بود احتمالاً چون شوهرش پسر یکی یه دونه یکی از میلیادرهای شیراز بود ، سانیا هم که رفت اون ور آب و بعضی وقتا کم و بیش از طریق فیسبوک و وایبر و ... از حالش خبر دارم و انسیه هم که یکی دو سال بعد تموم شدن درسمون به دلیل نامعلومی با همه قطع ارتباط کرد ، همون سالی که پیش دانشگاهیمون تموم شد از ایران رفت ، خودش نمیدونه اما من و این دوست عزیز توی اینستاگرام پیداش کردیم ، عکس از خودش نمی ذاره (چون مذهبی ، سنتی بودن همون وقتا هم) اما از همسرش و سفرهای دور دنیایی که می رن عکسهایی می ذاره و ما از طریق کامنت های زیر عکسها کم و بیش از زندگیش خبر داریم . حالا فقط من موندم و اون که بعد از ازدواجش تو جنوبی ترین نقطه ایران زندگی می کنه و حالا بعد از یک سال و نیم اومده تهران و فکر می کنه اینکه می خوام ببرمشون تا کرج واسه من زحمته ! فکر کنم نمی دونه که ...