*یک وقتهایی ...

یک وقتهایی ، یک حرفهایی ، آدم را می سوزاند ،

یک وقتهایی ، یک حرفهایی ، آدم را دیوانه می کند ،

یک وقتهایی ، یک حرفهایی ، برای آدم زیادی سنگین است ، حس می کنی بیخ گلویت را چسبیده و دارد خفه ت می کند ! بعد می رود روی شانه هایت لم می دهد ! لم می دهد ! لم می دهد ... آنقدر که خسته شوی از سنگینیش ، آنقدر که از نفس بیفتی ، آنقدر که حس کنی داری می میری ...

یک وقتهایی آدم باید بارهای سنگین روی شانه هایش را بگذارد روی زمین !

یک وقتهای آدم باید چشم هایش را ببند ، نفس بکشد ، نفس بکشد ، نفس بکشد ...