*مادر بودن!

پیام میدهد که کتاب های ارسالی را خیلی زیاد دوست دارد و جمله هایی که اول هر کدامشان نوشتم کلی حالش را خوب کرده.

از ته دل ذوق میکنم و بیشتر از همیشه دلتنگ پسر خاله ای می شوم که با اینکه مردی شده و فقط هفت سال کوچکتر است هنوز برای من همان پسربچه خاص دوست داشتنی ست.

تفاوت سنیمان زیاد نیست، من هم برادر ندارم اما هیچ وقت فکر نکردم پسرک دوست داشتنی، برادر نداشته من است.

محمد برای من حکم پسرم را دارد. پسری که من از هفت سالگی مادرش بودم.

دخترها مادر بودن را از بازی های بچگی با عروسکهایشان یاد میگیرند اما یادگیری برای من که علاقه ای به عروسک و عروسک بازی نداشتم جور دیگری رقم خورد...

کاش شده بود لا به لای کتابها من را هم ببرند! دلم برایش خیلی تنگ شده...