*اعتراف نامه

باید اعتراف کنم که آدم باگذشت و مهربانی نیستم .

باید اعتراف کنم که قلبم درد گرفت وقتی فهمیدم اوضاعشان خوب است.

باید اعتراف کنم که دلم میخواست خدا باشم و با چوب بی صدایم به جانشان بیفتم.

باید اعتراف کنم که آدم مزخرفی هستم،

که اصلا خوب نیستم،

که اصلا دل بزرگی ندارم.

باید اعتراف کنم که من هم مقصر بودم، هر چند که سهم کوچکتری داشتم.

باید اعتراف کنم داغ دلم هنوز کهنه نشده.

باید اعتراف کنم کینه ی شتری دارم.

باید اعتراف کنم خودم مقصر حال بدم هستم.

باید اعتراف کنم که فقط و فقط و فقط منتظر شنیدن اتفاقات تلخ بودم تا دلم خنک شود.

باید اعتراف کنم دلم خنک که نشد هیچ، داغ هم شد.

اگر توی ذهنتان شیما را مهربان و دوست داشتنی تصور کردید، متاسفم به خاطر ساختن چنین تصویری که نبودم...