نقطه ، ته خط ...

از دیشب درک کردم چطور می شود که می رسی به انتها ، 

به آنجایی که با هر جان کندنی شده نقطه بر می داری و می گذاری آخرش ،

فهمیدم که چطور می شود وقتی حتی نمی خواهم و نمی توانم بروم سرخط... 

اینقدر خسته هستم که توان آغاز ، توان رفتن سر خط را نداشته باشم.

فکر می کنم به چند روز سفر نیاز دارم،

چند روز استراحت بدون دغدغه کار و زندگی،

فکر می کنم باید برای خودم گل و هدیه بگیرم،

باید این احساس نفرت از خودم را پاک کنم،

چرا که محکومم به ادامه دادن،

به کش دادن این زندگی لعنتی...