*من بی تو ادامه دارد...

از اینکه هنوز مرور خاطراتم بغض را در گلویم می نشاند بیزارم

خیلی شکننده شده ام گویی تلنگری کافی ست تا مرا به هم بریزد

حس می کنم آسمان به زمین آمده است٬شاید می خواهد به من بگوید آن بالاها هم هیچ خبری نیست٬دیگر هیچ جا هیچ خبری نیست!

شبیه آدمهایی شدم که بعد از سالها از غار بیرون آمده اند٬همه چیز عجیب و دور از ذهن است٬همه چیز مضحک است اما نمی دانم چرا نمی توانم بخندم!

دهانم تلخ شده٬درست مثل زندگیم!می گویند حقیقت تلخ است پس من زنده ام!

تغییر نام اینجا هم تاثیری نداشت٬چون من همچنان بی تو ادامه دارد!چند ماه پیش بود که روزی حس کردم دیگر من بی تو نیست٬اما چند روز بعد متوجه شدم آن روز متوهم شده بودم!

چطور می شود عادت کرد به تنهایی؟!

شاید ایراد از من است که با عادت مشکل دارم!هنوز هم برای عادتهایم که خیلی کم پیش می آید چهل روز ترک عادت می گذارم٬شاید اگر به تنهایی هم عادت می کردم این چهل روز گره گشا می شد و تنهایی را فراموش می شد...

خدا رو شکر که اینجا هست تا افکارم را بنویسم٬اگر اینجا نبود شاید همین هایی هم که دور و برم هستند می رفتند با شنیدن این سخنان مالیخولیایی!