*بی عرضگیهایم!!!

سرم خیلی درد میکند،گوشیم را دزدیدند،کاش صبح میشد،کاش گوشیم پیدا میشد!

چرا حواسم نبود؟چرا بی احتیاطی کردم؟دوست دارم خودم را تنبیه کنم،می خواهم گریه کنم

احساس آدمهای بی لیاقت را دارم،او به من گفت:عرضه نداشتی !گفت: عرضه نداشتی حتی یک گوشی خوب داشته باشی!

گفت : از همان روز اول می دانستم نمی توانی،می دانستم نمی توانی از بس نسبت به همه چیز بی اعتنایی، همه دنیا انگار ... هست برایت!!!!

شاید حرفهایش از دزدیده شدن گوشیم که خیلی هم زیاد دوستش داشتم دردناکتر بود!!!

راست می گوید!اصلا چون راست می گوید ناراحتم!چون بی عرضه ام!کاش بیشتر می فهمیدم!کاش بهتر بودم!!!!

حس می کنم دزد گوشیم اعتماد به نفسم را هم دزدید...

چه دزدی بود هم گوشی را برد هم اعتماد به نفسم را هم مهربانی او را!

از عصر خصمانه حرف می زند،داد می زند،دعوا هم می کند،انگار از بی عرضگیم حالش بهم می خورد.دوست ندارد صدایم را بشنود.خسته اش کردم حق دارد عصبانی باشد امشب فقط یک ماه و ده روز میگذرد از آن شب!از شبی که با یک دنیا احساس خوب هدیه اش داده بود به من!

سرم خیلی درد میکند!!!