*از سر نتوانستن!

من می ترسم خیلی زیاد

چرا دوباره اینجوری شد؟

چرا دوباره همه هیجان زده شدند؟!

چرا من بغض دارم؟

چرا باز بازی را شروع کردند؟؟

چرا دچار تردید شدم؟

و هزار چرای بی جواب دیگر....

من بسیار می ترسم

و هیچ چیز عوض نمی شود

و هیچ چیز تغییر نمی کند 

و این روند هر روز بدتر از دیروز ادامه دارد...

من می ترسم از فردایی که دوباره زانوی غم بغل می گیریم 

و گریه می کنم 

و هیچ کاری نمیکنم 

و هیچ کاری نمی توانم بکنم 

جز حمله به قرصهای اعصاب زیر رو کردن خبرهایی که پر از دروغ است

باز هم وجودم پر میشود از تنفر از تضاد از خشم

و باز هم هیچ کاری نمیکنم

هیچ کاری نمی توانم بکنم

چقدر تلخ است وقتی می دانی بازنده ای

من می ترسم...