*جنگ

دردهایی است که روحم را می خراشد،زخمی شده ام و مغلوب!

خواهرم می گوید شبیه پیرزنها شده ام ، او حالم را درک نمی کند ، او نمی بیند زخمهایم را!

کسی با دستایش ، با حرفهایش و با نگاههایش روحم را می خراشد.

خسته ام از جنگیدن و از طلوع روشنی بیزارم ، روشنی یادم می آورد که جنگ آغاز شده است و من خسته ام از جنگیدن ، از جنگ با خودم ، از جنگ با آنها ، از جنگ با ...!

کاش می شد جایی پنهان شوم ، جایی که نور نباشد ، جایی که آدمها نباشند و هیچکس نباشد و هیچ چیز نباشد.

کاش می شد چند ساعتی بخوابم بدون دغدغه!

کاش چند ساعتی لال میشد کسی که توی مغزم هی حرف می زند ، حرف می زند و حرف می زند ، اصلا نمی فهمد که مغزم خوابش می آید.

کسی دارد روحم را می خراشد و من سکوت می کنم و گاهی هم حتی لبخند می زنم

و کسی دیگر هی حرف می زند و حرف می زند و حرف می زند!

و خواهرم می گوید که شبیه پیرزنها شده ام...