*عصبانیت

بعد از یه سفر ده روزه به بلاد کفر امروز برگشتم سرکار ، تا قبل از اینکه برم سفر کارم رو دوست داشتم اما اتفاقاتی روز آخر افتاد که باعث شد الان به زور پشت میزم نشسته باشم و اخم هام بدجوری گره خورده باشه ، تا دیروز تصمیم داشتم که دیگه برنگردم و چشمم به اینجا نیوفته حتی قید تسویه حساب با شرکت رو بزنم اما دقیقا نمیدونم چی شد که الان اینجام؟!؟ نمیدونم بودنم نشان دهنده ضعفه یا قدرت ؟!؟ نمیدونم به خاطر خودمه که اینجام یا به خاطر حرف اطرفیانه که فکر نکنن سفر تفریحی ده روزم باعث شده که کارم رو از دست بدم ؟!؟ فقط میدونم بودنم اینجا درد داره ! یه درد عمیق که ته قلبم رو آتیش میزنه . کاش میشد یاد بگیرم بگم همه حرفهایی که روی قلبم قلنبه شده ! کاش میشد یاد بگیرم تو چشم بعضی ها نگاه کنم و نفرتم رو به زبون بیارم و وقاحتشون رو تو چشمشون بزنم ! از اینکه اینجام ناراحتم ، از اینکه مجبورم واسه نشون دادن ناراحتی و جدیتم اخم کنم عصبانیم و از اینکه به خاطر خطای یکی دیگه این منم که نگاهم رو می دزدم خیلی بیشتر عصبانیم...