*ساکن طبقه وسط

تازه از سینما برگشتم و حالم خوبه ! ساکن طبقه وسط فیلمی با بازی و کارگردانی شهاب حسینی فیلمی بود که حال منو خوب کرد ... یادم نمیاد آخرین باری که رفتم سینما این حالی شدم کی بود و چه فیلمی بود اما مهم نیست وقتی بعضی از صحنه های این فیلم باعث میشه فکر کنم ، فکر کنم و فکر کنم . شاید یکی از تاثیرگذارترین صحنه های فیلم جایی بود که اشکهای فرشته ای که تو شهر می چرخید (شهاب حسینی) شد الماس و ریخت جلوی پای دختر خیابونی ، دختره یکیش رو برداشت نگاه کرد و دوباره انداختش زمین ، بعد مرد خمیده بادکنک فروش از راه رسید و همه رو جمع کرد لگدی به موتور قراضه ش زد و بادکنکها رو پرت کرد و رفت ، سکانس بعد دختره با آتیش سیگارش بادکنکها رو می ترکوند که مرد بادکنک فروش با یه ماشین کروک جلوش ترمز زد و بهش پیشنهاد داد ...

حتی تیتراژ پایانیش رو هم دوست داشتم ، مثل سوژه ش ، مثل موضوعش تازه بود .

آخر فیلم وقتی چراغها روشن شد واسه اولین بار هم دلم خواست سینما هم مثل تئاتر بود که می شد ایستاد چند دقیقه ای دست زد...