*مشـــــــهد ، شهر آرزوهای دفن شده من !

دخترش اینقدر بزرگ شده که توی وایبر واسه م پیام می ده ! دلبری می کنه و زبون می ریزه ، می گه شیما جون یه عکس از خودت بفرست دلتنگتم ! می گه نمیای مشهد ببینیمت ؟؟! 

دلم هوای مشهد رو می کنه ، واسه یه لحظه یادم میره که زخمهای کهنه من که با گذشت سالها خوب نشده یادگارِ اون شهر و آدماشه !

کلا از دیروز مشهد توی ذهنم پررنگ شده ! اولش مامان یه پیامک خوند : امام رضا هستیم ، جلو پنجره فولاد ، دعا می کنیم زودتر حالتون خوب بشه ... ته دلم رو چنگ می اندازن و همون موقع بغضم می شکنه ...

هنوز جای اشکهام خشک نشده که یکی از قدیمی ترین دوستام از مشهد توی وایبر پیام می ده ، می گه دلم تنگ شده نمی خوای با شهر ما آشتی کنی ؟؟! بازم توی دلم چنگ می اندازن و بازم بغض می کنم ، بهش می گم قهر نیستم با شهرتون ، شلوغی های زندگی نمیذاره بیام سفر ...

امروز هم که چت طولانی من با یگانه ، باورم نمیشه اینقدر بزرگ شده ! چه زبونی بهم زده ، دلم براش تنگ می شه ، واسه شیما جون گفتن هاش ...

دلم میخواد برم مشهد ، اما می ترسم !!! 

می ترسم دق کنم ، می ترسم زخم های کهنه م سر باز کنند و از اینی که هستم ویران تر بشم ... 

می ترسم دلم تنگ تر بشه ، می ترسم حسرت بیشتر رخنه کنه تو سلولهام ، می ترسم کینه قلبم رو سیاه تر کنه ...